Drie jaar geleden stond Mandy er na een heftige scheiding alleen voor. Met vier kinderen, zonder inkomen, geen huisvesting en veel schulden, zag ze de toekomst somber in. Had je haar toen gezegd dat ze drie jaar later een opleiding zou volgen, een vast inkomen zou hebben en over een paar maanden schuldenvrij zou zijn, dan had ze je niet geloofd. Toch is dat wel de situatie waarin zij zich nu bevindt. Haar frisse start begon bij de Bliep Kerstactie.
Mandy is 33 jaar en alleenstaande moeder van vier jongens in de leeftijd van 5 – 13 jaar. Sinds vorige maand werkt ze als leerling-helpende bij de Frankenlandgroep. Bijna precies een jaar geleden kwam zij via via in aanraking met Bliep. Ze werkte als vrijwilliger bij een organisatie in Nieuwland en één van haar collega's wees haar op de Kerstactie.
Mandy: “Zij wist dat er een plekje voor een gezin was vrijgekomen. Of dat niet iets voor mij was? Ik heb toen meteen gebeld en heb mijn verhaal verteld. Mensen van Bliep kwamen kijken en zagen dat er hulp nodig was. Dat was een geschenk.”
Een eigen plek
“Net na mijn scheiding had ik geen plek om te wonen. Ik kwam met mijn vier jongens bij een vriendin terecht, maar dat was geen houdbare situatie. Je kunt niet blijven leunen op iemand die zelf ook haar toekomst aan het opbouwen is. Uit nood moest ik ergens onderhuren, maar dat is natuurlijk geen geschikte situatie voor opgroeiende kinderen. Toen kreeg ik hulp van de gemeente via het Laatste Kans-project. Ik kreeg een uitkering, maar wel onder voorwaarden. Eén daarvan was betere woonruimte. Ik besloot de woningstichting aan te schrijven en vol te houden, zo ben ik aan ons huis in Groenoord gekomen.
Dat we eindelijk een eigen huis hadden, was een opluchting. Maar dan sta je daar zonder geld en enige vorm van spullen. Na mijn scheiding werd ik achtergelaten met een boel schulden. Dan heb je geen geld voor al die dingen, maar de kinderen moesten toch echt een bed hebben om in te slapen. Het was een donkere tijd, ik kon geen kant op. Alles wat je doet wordt gecontroleerd en je bent volledig afhankelijk van anderen. Met behulp van vrienden ben ik aan een bank, witgoed en dat soort dingen gekomen. Het was nog goed, maar bepaald niet fris meer. Zo woonden we totdat Bliep op ons pad kwam. Ik was zo blij dat zij zeiden: we gaan je helpen.”
Maar dan die brief...
“Het is een gek idee dat ik een jaar geleden nog in die situatie zat. Ik ben nu echt blij met mijn huis en vorige week heb ik mijn contract getekend bij Frankeland! Toen ik bij Bliep aangaf dat ik graag wilde werken, zodat ik niet meer afhankelijk zou zijn van allerlei instanties, hebben zij hun netwerk ingezet. Zo kon ik als gastvrouw bij Frankeland terecht. Eerst om te wennen en te kijken of ik paste in het team en het concept. Nu kan ik er een opleiding volgen en ga ik aan de slag als leerling-helpende.
Toch is er is alweer een nieuwe uitdaging. Kort na de Bliep-actie kreeg ik een brief dat ze ons huizenblok gaan renoveren. Dat betekent dat we moeten verhuizen. Dat nieuws sloeg in als een bom. Hebben we eindelijk een fijn thuis, in de buurt van school, mijn werk... Kunnen we weer opnieuw beginnen!
Ik ga er dan ook alles aan doen om een fijne plek te krijgen waar de jongens de ruimte hebben. Wat dit alles doet met kinderen, daar wordt niet zo bij stilgestaan. Maar zij móéten een fijne plek hebben, waar ze ook rustig aan hun school kunnen werken. In een klein flatje met vier kinderen is dat heel moeilijk, zeker als de jongste 5 is en de oudste bijna 14. En school is zo belangrijk. Ik ben blij dat de mensen van Bliep hebben gezegd dat ze mij weer willen helpen.”
Trots
“Ondanks alles sta ik ervan te kijken wat ik in drie jaar heb bereikt. Nu wil ik graag doorgroeien binnen mijn werk, misschien wel verpleegkundige worden. Ik wil een voorbeeld zijn voor de kinderen en laten zien dat je zonder opleiding en na jaren thuis te hebben gezeten, toch ver kunt komen. Zij zijn nu gewend om spullen van anderen te krijgen. Ik wil ze laten zien dat als je hard werkt, je die spullen ook zelf kunt kopen. Er is niks mis met om hulp vragen, maar er komt een tijd dat je zelf dingen moet ondernemen, zodat je je ook zonder hulp van anderen kunt redden.
Tegen mensen die in een soortgelijke situatie zitten, wil ik dan ook zeggen: ook al is het donker, blijven de brieven komen en heb je het gevoel dat je jouw situatie niet kunt doorbreken, vraag hulp en grijp die aan. Een jaar geleden dat ik ook dacht ik er voor altijd in zou blijven."